Was het de bedoeling om toch op koningsdag de 27e april van wal te gaan, het werd vanwege de weersverwachtingen donderdag 28 april. Goed ingepakt en de boot volgestouwd met thermo- en ander warme kledij voer de Yes uit van Andijk richting Den Oever.
Deze koers richting het noorden werd alras omgegooid naar een zuidelijke koers, via het IJsselmeer naar IJmuiden en dus niet via zee.
Wederom bleken de weersverwachtingen van dat moment roet in het eten te gooien en dat de keuze van schipper Harry een juiste was bleek in de loop van de dag. Wat een buien, Hagel maakte het dek onbegaanbaar en de boot op koers houden tot een onaangename, ijskoude klus.
De eerste haven werd Muiden en uiteindelijk nog een zonnetje in de kuip als beloning.
Nog steeds waren de weersvoorspellingen zodanig slecht dat we er ernstig aan twijfelden of we veel verder dan een paar dagtrips zouden komen. In ieder geval wel naar IJmuiden de volgende dag in de wetenschap dat Oostende zeker niet haalbaar zou zijn voor de vloot aan de oversteek zou beginnen.
Dat we op zaterdagmorgen dan toch de stoute schoenen aantrokken en besloten tot direct over te steken naar de overkant hadden we tot de dag hiervoor niet durven denken. Een goed gesprek met de bemanning van de Analyse (of waren het de borrels?) hebben hiertoe bijgedragen. Overdag prima gezeild tot aan het einde van de middag. Jammer maar hoegenaamd geen wind noopt tot het motortje, gezien de nachtelijke temperatuur niet eens zo heel vervelend, want met meer wind zou zeilen een best koude bezigheid geweest zijn.
Tijdens de trip is besloten dat het Burnham on Crouch zou zijn, waar ook door de Analyse op aangekoerst ging worden. Zowaar nog een paar uur gezeild in de ochtend maar echt naam mocht dat niet hebben. De wind liet het nog steeds afweten.
Zondag in de middag, na paspoortcontrole aan boord, de rivier op en slalommend door een wedstrijdveld de haven in. Na ca. 29 uur varen smaakt een borrel zo goed. Ons verblijf daar werd steeds aangenamer door het verbeterende weer.
Bij vertrek uit Andijk was reeds vastgesteld dat het stuurwiel verdraaid stond ten opzichte van vroeger, ook bleek de roeruitslag richting bak-of stuurboord niet gelijk. Schipper en zoon twijfelden of de reparatie een paar maanden eerder aan het roer wel naar behoren was uitgevoerd. Na telefonisch overleg met het bedrijf die de boot onder handen had genomen is besloten het zekere voor het onzekere te nemen en de boel te controleren.
Na de bakskist volledig leeg te hebben gehaald is zoon Robert erin gedoken. Als een volleerd slangenmens in een act van Hans Kazan heeft hij samen met pa Harry het stuurwiel weer in positie kunnen zetten en alle bouten vast kunnen draaien.
Het bleek een beslist nodige ingreep te zijn want niet alle bouten zaten vast. Na ook het log onder handen te hebben genomen (de snelheid week teveel af) wilde Harry de mast nog in om het toplicht te vervangen door led verlichting. Hier is vanaf gezien om technische redenen. Het zou ook wel een beetje erg veel op een werkvakantie gaan lijken. Het betere voorstel was om de binnenkomst van de vloot vanaf de dorpskade gade te slaan. Gezeten op een bank voor The Anchor met voldoende aanvoer van pintjes was dat super. De tijd daarna is gezamenlijk met de rest van de vloot doorgebracht en dus bekend.
Cees MolenaarRamsgate abv de Yes
Was het de bedoeling om toch op koningsdag de 27e april van wal te gaan, het werd vanwege de weersverwachtingen donderdag 28 april. Goed ingepakt en de boot volgestouwd met thermo- en ander warme kledij voer de Yes uit van Andijk richting Den Oever.
Deze koers richting het noorden werd alras omgegooid naar een zuidelijke koers, via het IJsselmeer naar IJmuiden en dus niet via zee.
Wederom bleken de weersverwachtingen van dat moment roet in het eten te gooien en dat de keuze van schipper Harry een juiste was bleek in de loop van de dag. Wat een buien, Hagel maakte het dek onbegaanbaar en de boot op koers houden tot een onaangename, ijskoude klus.
De eerste haven werd Muiden en uiteindelijk nog een zonnetje in de kuip als beloning.
Nog steeds waren de weersvoorspellingen zodanig slecht dat we er ernstig aan twijfelden of we veel verder dan een paar dagtrips zouden komen. In ieder geval wel naar IJmuiden de volgende dag in de wetenschap dat Oostende zeker niet haalbaar zou zijn voor de vloot aan de oversteek zou beginnen.
Dat we op zaterdagmorgen dan toch de stoute schoenen aantrokken en besloten tot direct over te steken naar de overkant hadden we tot de dag hiervoor niet durven denken. Een goed gesprek met de bemanning van de Analyse (of waren het de borrels?) hebben hiertoe bijgedragen. Overdag prima gezeild tot aan het einde van de middag. Jammer maar hoegenaamd geen wind noopt tot het motortje, gezien de nachtelijke temperatuur niet eens zo heel vervelend, want met meer wind zou zeilen een best koude bezigheid geweest zijn.
Tijdens de trip is besloten dat het Burnham on Crouch zou zijn, waar ook door de Analyse op aangekoerst ging worden. Zowaar nog een paar uur gezeild in de ochtend maar echt naam mocht dat niet hebben. De wind liet het nog steeds afweten.
Zondag in de middag, na paspoortcontrole aan boord, de rivier op en slalommend door een wedstrijdveld de haven in. Na ca. 29 uur varen smaakt een borrel zo goed. Ons verblijf daar werd steeds aangenamer door het verbeterende weer.
Bij vertrek uit Andijk was reeds vastgesteld dat het stuurwiel verdraaid stond ten opzichte van vroeger, ook bleek de roeruitslag richting bak-of stuurboord niet gelijk. Schipper en zoon twijfelden of de reparatie een paar maanden eerder aan het roer wel naar behoren was uitgevoerd. Na telefonisch overleg met het bedrijf die de boot onder handen had genomen is besloten het zekere voor het onzekere te nemen en de boel te controleren.
Na de bakskist volledig leeg te hebben gehaald is zoon Robert erin gedoken. Als een volleerd slangenmens in een act van Hans Kazan heeft hij samen met pa Harry het stuurwiel weer in positie kunnen zetten en alle bouten vast kunnen draaien.
Het bleek een beslist nodige ingreep te zijn want niet alle bouten zaten vast. Na ook het log onder handen te hebben genomen (de snelheid week teveel af) wilde Harry de mast nog in om het toplicht te vervangen door led verlichting. Hier is vanaf gezien om technische redenen. Het zou ook wel een beetje erg veel op een werkvakantie gaan lijken. Het betere voorstel was om de binnenkomst van de vloot vanaf de dorpskade gade te slaan. Gezeten op een bank voor The Anchor met voldoende aanvoer van pintjes was dat super. De tijd daarna is gezamenlijk met de rest van de vloot doorgebracht en dus bekend.
Cees Molenaar